«Γιατί το φασόλι είναι δικοτυλήδονο»

«Γιατί το φασόλι είναι δικοτυλήδονο»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα άχυρο, ένα κάρβουνο και ένα φασόλι. Είπαν ένα βράδυ να φύγουν μακριά από τον άνθρωπο γιατί βασανίζονταν.

-   Άχυρο: Με ρίχνουν στο γάιδαρο για φαί.

-   Κάρβουνο: Με ρίχνουν στο τζάκι για φωτιά.

-   Φασόλι: Με κάνουν φασολάδα.

Ένα βράδυ το σκάσανε από το σπίτι. Στο δρόμο συνάντησαν ένα ποταμάκι. Πώς θα περάσουμε το ποτάμι; Είπαν και τα τρία. Το άχυρο είπε: «Εγώ που είμαι μακρύ θα κάνω το γεφυράκι. Όταν περάσετε θα με τραβήξετε και θα συνεχίσουμε το δρόμο μας».

Έκανε τη γεφυρούλα το στάχυ. Το κάρβουνο έτρεξε γρήγορα-γρήγορα να περάσει πρώτο. Όμως, έκαψε το άχυρο και …μπλουμ έπεσαν και τα δύο στο ποτάμι που τα παρέσυρε.Το φασόλι άρχισε να γελάει τόσο πολύ που άνοιξε στη μέση. Κόντευε να ξεψυχήσει. Εκείνη την ώρα περνούσε από κει ένας ράφτης. Είδε το φασόλι. Το πήρε, έβγαλε τη βελόνα του για να το ράψει. Έψαξε για κλωστή και βρήκε μόνον μαύρη κλωστή.  Το έραψε με μαύρη κλωστή.  Τον κόμπο τον έβαλε στη μέση. Φαίνεται ακόμα. Τα φασόλια έχουν ένα μαύρο κομπάκι στη μέση.